‘Dag mevr. de Haan, wilt u adverteren op de placemats van onze pizzeria?’ Nou, daar moest ik mezelf even een voorstelling van maken. Je zit lekker je pizza te eten en je oog valt op een reclame van de plaatselijke uitvaartondernemer. Wil je daar mee geconfronteerd worden op dat moment? Ikzelf niet en heb dan ook vriendelijk bedankt. Reclame en uitvaart, wat wel en wat niet, wanneer wel en niet? Je begeeft je altijd op het gladde vlak van de emotionele belevingswereld. Soms kin it lije, mar meastentiids net. Ik vergeet nooit het trotse gevoel dat mij bekroop toen ik…

Hjir gebeurt safolle bysûnders, wêrom setst soks net op social media?De opmerking komt nogal eens voorbij, binnen ons uitvaartzorg en afscheidsboerderij, en elke keer speelt het toch weer door mijn hoofd. Ik heb nog nooit een facebook of instagram account gehad. Hierdoor ontgaan me soms dingen, die ik achteraf graag had geweten. De andere kant is dat er al zoveel info elke dag op me afkomt en ik aan zoveel touwtjes moet trekken, dat ik deze social media graag mis. Er gebeuren inderdaad veel bijzondere momenten, opmerkingen, uitspraken, creatie’s, die je graag zou willen delen. Het intieme, de beslotenheid, de…

Een lange rouwstoet. Ik loop voorop mei it lytse mantsje neist my, hân yn hân, mei yn syn oare hân syn sânbakskeppe. We gaan immers beppe begraven en daar heb je een schep voor nodig. Een serieuze aangelegenheid waar hij al ervaring mee had, zo vertelde hij me. Een dood vogeltje naast de heg thuis, had hij zelf begraven en was daar erg trots op.We komen dichter bij het graf en hij wordt steeds stiller. Hij gaat op z’n tenen staan om beter te kunnen bekijken waar we langzaam naartoe lopen. Dan ontdekt hij het graf en zegt: “Sjoerdtje, hasto…

Wat is dat met die dood, die altijd triggert, tot de verbeelding spreekt… En dat laatste is mijn ‘way of life’ geworden in de loop der jaren. Niet alleen omdat je 24/7 aanstaat. Maar er ontstaat een leefstijl door je vak, waar je tevoren geen inschatting van kan maken. Dat je professie invloed heeft op je privéleven, daar ontkomt denk ik niemand aan. Maar dat je professie veel van je privé bepaald, had ik niet voor mogelijk gehouden, maar bleek meer dan waar. Langzaam groei je uit tot iemand die met de dood geassocieerd wordt. Ook als je in je…

De grote wielen van de zwarte lijkkoets knerpen over de oude klinkers, en de bode loopt met z’n zwarte hoed op voor de lijkkoets uit. Auto’s en fietsen staan even stil aan de kant van de weg tot de stoet voorbij is. In alle stilte komt de rouwstoet tot stilstand bij het graf. De dragers plaatsen de kist boven het graf en dominee neemt het woord. Na de begrafenis staat de koffie met cake klaar. Een herkenbaar, maar steeds minder voorkomend beeld binnen de uitvaart. Het zwart was al langzaam naar grijs verkleurd, en de vanzelfsprekendheid waarmee een voorbijganger even…

Een lijkomhulsel, een kist, een mand, een lijkwade, een doos…Tijdens het regelen van de uitvaart altijd weer een hoofdstuk apart. Veelal kan je na de kennismaking al wel een inschatting maken van een evt. keuze van een kist. De wensen van de overledene en de naasten i.c.m. de sfeer en de uitstraling waar je mee te maken krijgt. Typerend is de nuchterheid van de Friezen hierin. Niet overdreven maar wel netjes. Dan komt kistnr. 550 vanzelf naar boven. Massief grenen, met houten handgrepen en vlak deksel, strakke katoenen binnenbekleding, geschikt om evt. zelf nog te beschilderen. De meestgekozen kist.De laatste…